ZACZYTANI... Francisco Goldman "Mów do niej"

Badania wskazują, że 56% Polaków nie czyta książek. Bądź kimś wyjątkowym, dołącz do tych, którzy czytają! Sięgnij po książkę rekomendowaną przez ząbkowickie koło Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Dzisiaj lekturę poleca Jadwiga Rogowska.

Francisco Goldman, Mów do niej, Warszawa 2015 AGORA

Prezentowana książka „Mów do niej” przedstawia  prawdziwą historię miłości twórcy książki, Francisco Goldmana oraz meksykańskiej pisarki Aury Estrady. Goldman, jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy i reporterów, tłumacz i wykładowca, jest autorem kilku książek. Pierwsza z nich „Sztuka politycznego morderstwa, czyli kto zabił biskupa” znalazła się w finale nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki w 2011 roku.

Aura Estrada, żona pisarza, zmarła tragicznie na Pacyfiku pod koniec lipca 2007 roku, w wyniku   doznanych obrażeń. Przed śmiercią błagała o życie i miłość, czego dowodem są ostatnie słowa, jakie wypowiedziała: „Kochaj mnie mocno, kochanie” i „Nie chcę umierać’.

Matka i wuj Aury winią Goldmana za śmierć żony. Za wszelką cenę chcą  znaleźć dowody przeciw niemu. Zrozpaczony Francisco żyje w ciągłym strachu. Jest przerażony, ma niekończące się wyrzuty  sumienia, ogarnia go pustka. Wszędzie czuje obecność żony, śni o niej, czuje jej dotyk. Nieustannie wypełnia ostatnie życzenia ukochanej. 

 Aura miała niespełna trzydzieści lat. Była piękną i bystrą kobietą, u progu spełnienia swoich zamiarów i najskrytszych marzeń. Mimo tego, że małżonkowie byli ze sobą niecałe dwa lata, Goldman doświadczył wielkiego szczęścia i miłości. Poznali się na nowojorskiej uroczystości  promującej książkę przyjaciela Aury. Młoda, śliczna i wrażliwa dziewczyna o niebywałym talencie literackim przybyła tam ze względu na naukowe zainteresowanie twórczością młodego pisarza.

Po śmierci żony, Goldman uporządkował i zebrał w całość prowadzone przez nią dzienniki, opowiadania, wiersze i niedokończone zapiski, które wykorzystał w prezentowanej powieści.   Niemalże w każdym zapisie kryje się strach, niepewność siebie, wreszcie obsesja na punkcie tajemnic wczesnego dzieciństwa i okoliczności porzucenia przez ojca, którego Aura bardzo kochała. Zresztą nigdy nie pogodziła się  z jego odejściem. Wrażliwa dziewczyna za ten stan rzeczy obwinia siebie. Osamotniona matka Aury, Juanita, bez pracy, bez grosza przy duszy, uciekła z czteroletnią córeczką do Meksyku, aby zacząć nowe życie. Powodem rozstania rodziców był brak miłości ze strony ojca, ale czy tak było w rzeczywistości? Aura bardzo często wysyłała do niego listy, na które nigdy nie otrzymała odpowiedzi. Targają nią wspomnienia z dzieciństwa. W sposób wyjątkowy przeżywa dziejące się wokół niej okropności. Jako nastolatka nie może znieść upokorzeń ze strony przyrodniej siostry. Jak pisze w jednym z dzienników, jest na skraju wytrzymałości nerwowej, czuje się tak, jakby jej serce wyrzucono do śmietnika. Zamiast troski i ciepła, tak nieodzownych w okresie dojrzewania, sypią się na nią kary i zakazy. Konsekwencją tego wszystkiego są zaburzenia w odżywianiu. Aura jest na pograniczu anoreksji, korzysta z porad psychologa. 

O jej niebywałym talencie literackim świadczą sukcesy jakie odnosiła zarówno w szkole jak i na amerykańskich uniwersytetach i studiach doktoranckich. Sukcesy córki były też osiągnięciami jej matki, która pracowała na dwóch i więcej etatach, aby córka miała takie same możliwości edukacyjne jak dziewczęta z meksykańskiej klasy wyższej. Aura za wszelka cenę starała się zaspokoić ambicje matki. To Juanita zaplanowała dla niej karierę naukową. Z jednej strony robiła wszystko, aby przygotować córkę  do studiów za granią, z drugiej, gdy ta chciała wyjechać, Juanita przerażona samotnością, nie chciała jej puścić. 

Przyjaciele i wielbiciele Aury po jej śmierci, postanowili ufundować nagrodę Estrada Aura, która jest przyznawana co dwa lata dla początkujących pisarek, 35-letnich lub młodszych. Istotne jest, aby mieszkały w Meksyku lub w Stanach Zjednoczonych i pisały w języku hiszpańskim. W ten sposób chciano ułatwić karierę utalentowanym, młodym kobietom, które jako pisarki są zdominowane przez mężczyzn na scenie literackiej Ameryki Łacińskiej.

„Mów do niej”,  to urzekająca, głęboko osobista i pięknie napisana powieść o dwóch niecodziennych postaciach, Aurze Estradzie i Francisco Goldmanie, o jego życiu z nią i po jej śmierci. Zdumiewające jest, iż autor czyni to w sposób wyjątkowy i niebywale szczery. 

Jadwiga Rogowska

Książkę wypożyczają  - Biblioteka Pedagogiczna oraz publiczna w Brzeźnicy/Przyłęku, szukaj jej także w swojej bibliotece.

Rekomendacji następnej książki szukajcie na Doba.pl za dwa tygodnie!